Zbigniewa Pieczyńskiego
– malarstwo „Pod niebem Południa”

 Jednorodny cykl prac Zbigniewa Pieczyńskiego prezentowany na obecnej wystawie to pokłosie Jego artystycznej podróży do Włoch, odbytej w czerwcu tego roku. Obrazy zachwycają autentyzmem przekazu, nasyconymi słońcem barwami, widoczną w wielu pracach – fakturą. Są jednocześnie świadectwem ogromnej fascynacji malarza pejzażem Południa – raz rozumianym bardziej dosłownie, innym zaś – w sposób uproszczony, syntetyczny, bliski abstrakcji.

Jak pisał w jednym z wierszy Robert Browning, mieszkający przez wiele lat we włoskim Asolo: „Stok wzgórza, kwiat, drzewo, dzieło włoskiej szkoły, nadmiarem piękna oko wzburza”, oko artysty szczególnie i w sposób wyjątkowy, prowokując do utrwalania tego piękna na płótnie, tej ulotności chwili i wrażenia, jakie ono wywołuje.

Italia – genius loci, nie bez powodu była miejscem narodzin renesansu, stanowiącego w swojej istocie kwintesencję tego, co piękne, harmonijne i bliskie człowiekowi. Te trzy cechy są także obecne w twórczości Pieczyńskiego spod ręki i pędzla, którego w kolejnych odsłonach jawią się przed widzem urokliwe miasteczka Toskanii i Ligurii z ich krętymi, spadzistymi zaułkami, gdzie indziej – łuki bram z kwitnącymi nieopodal bugenwillami, lub też uchylone drzwi kafejek z niemalże dochodzącym z ich wnętrza zapachem wybornej kawy.

To malarstwo przesycone ciepłym i kolorami Południa, lazurem nieba i świeżością zieleni cyprysów, które utrwala pamięć ich autora o miejscach dla Niego – niezwykłych.

Agnieszka Kuśnierz
historyk sztuki
Lublin, wrzesień 2014 r.